Ik lijk de rust zelve. Sereen. Een plaatje. Sluit je ogen en dat is het beeld dat beklijft.
Maar open ze weer en kijk nog een keer.
En volg mij in detail. Mijn verhaal.
Open je ogen en begin te begrijpen.
Alle gedachten die alsmaar je hoofd binnenvliegen en ronddraaien, verliezen van overzicht, moeite met sociaal leven, emoties, alle onbegrip… Ik heb geprobeerd de warboel die soms in mijn hoofd zit te laten zien. Leven met autisme of als autist is mooi maar soms ook heel moeilijk.
Het doet me denken aan een spelletje van vroeger waarbij je een lijntje, die helemaal in de knoop zat, moest volgen tot je bij het juiste uiteinde was. Soms probeer ik de lijntjes in mijn hoofd te volgen. Maar dan raak ik al gauw in de war door de chaos in mijn hoofd en lijkt het een onoplosbare puzzel.
Er zijn mensen die vragen om uitleg. Soms omdat je je moet verantwoorden, anders omdat ze echt geïnteresseerd zijn. Maar ‘even’ je diagnose uitleggen gaat niet zomaar. Ik denk dat deze tekening dan een metafoor kan zijn voor het leven als met autisme.
Inge Stuut